Alles is kapot...

Bob (bompa) Lorreyne

1913-2005

Grootvader van Tom Naegels

Gestorven te Borgerhout

Sterven doe je niet ineens,

maar af en toe een beetje

en alle beetjes die je stierf,

't is vreemd, maar die vergeet je,

het is je dikwijls zelf ontgaan,

je zegt ik ben wat moe, 

maar op 'n keer dan ben je aan

je laatste beetje toe. 

Tom Naegels

Zoals je wel kan zien is mijn bompa gestorven, hij begon langzaam af te takelen en eergisteren moest hij naar de palliatieve afdeling. Ik had graag voor de laatste keer een goed gesprek gehad met hem, maar uiteindelijk was het een afscheid in mineur. Ik zocht naar de juiste afscheidswoorden, maar uiteindelijk waren mijn laatste woorden: "Zal ik het teutje erop zetten?" Hoe dom kon ik zijn? Ik had ook graag de waarheid vertelt tegen hem, maar uiteindelijk besliste ik dat het beter waas dat hij dacht dat Saskia nog altijd de vriendin was.

En dat is niet het enigste, ook mijn bomma begon tekenen van dementie te tonen. En wanneer ik haar voor de eerste keer bezocht met Nadia, had ze niet eens door dat het Nadia was en niet Saskia. Ze stelde wel 3 keer dezelfde vraag aan Nadia, alsof dat door bompa's dood, zij plots ook begint af te takelen. En door dat bezoekje is het tussen mij en Nadia ook gedaan. Nadia vond het niet kunnen dat ik niets zei over haar tegen mijn bomma. Ze dacht dat ik me schaam voor haar. Alles, echt alles is kapot!